Lizbona

"Szenioresz pasażerosz" usłyszałyśmy w samolocie do Lizbony

 Lądujemy nad Mostem 25-ego Kwietnia (i nad rzeką Tag) w Lizbonie

No i przybyłyśmy do kraju Vasco da Gamy!

Dworzec na Rossio -

to tutaj dowiózł nas aerobus z lotniska

Schodki prowadzące do Zamku św. Jerzego

Zaczynamy spacer po Alfamie, tzn najstarszej dzielnicy w Lizbonie 

Od początku szukałyśmy żółtych, starych, charakterystycznych dla miasta tramwajów.

Pan motorniczy musiał całą drogę bardzo się koncentrować, ponieważ przeciskaliśmy się bardzo wąskimi  i stromymi uliczkami, szkoda byłoby uszkodzić taki zabytkowy pojazd ;)

Jedziemy tramwajem, jedziemy!

Alfons I Zdobywca (pierwszy król Portugalii) opisuje Alfamę następującymi słowami:

"(...) zamiast ulic mają tu strome ścieżki, a domy zbudowano tak blisko siebie, że z wyjątkiem dzielnicy kupieckiej trudno znaleźć tu ulicę szerszą niż na dwa i pół metra"

sklepik z marzeniami

jeszcze ostatnie promyki słońca...

Czas trochę połazić, nasz tramwaj odjechał a my...udałyśmy się przed siebie:) Bez planu, bez pośpiechu, bez problemu!

z Malwiną na tarasie widokowym Bramy Słońca

Alfama nad rzeką Tag

Wszędzie schodki, stromizny, podjazdy i wiecznie pod górkę,ale miało to oczywiście jakiś swój urok. Z teg  co wyczytałam, Lizbona, podobnie jak Rzym położona jest na siedmiu wzgórzach.

Wyjątek potwierdził regułę;)

Zagłębiamy się w zakamarki Alfamy

"Targ Złodziei" na obrzeżach Alfamy

Nadjeżdża słynny jednowagonowy Electrico 28

Strażnik prania "Od moich gaci - wara!"

Dzielnica ta najlepiej oddaje dawny klimat miasta.

Zielony zaułek

Dawniej mieszkali tu biedacy, żeglarze oraz pewnie czarne charaktery;)

Miła pani Portugalka zaprosiła nas do siebie na patio:)

Było to doprawdy urocze zacisze, w dodatku bardzo odnowione i zadbane.

prześwit

Podobno to dzięki temu, iż Alfama położona jest na zboczu (oraz gęstej zabudowie), jej zabudowa przetrwała w 1755r wielkie trzęsienie ziemi o sile 9 stopni w skali Richtera

Alfama od nieco innej strony:)

Usadowiły się na azulejos i zadowolone!

Pod romańską katedrą Sedes Episcopalis Jest to największa świątynia w mieście, pochodzi z XII wieku. Co ciekawe, wcześniej był tu meczet Maurów.

W środku postanowiłyśmy troszkę odpocząć, a przy okazji posłuchałyśmy świątecznych pieśni (może kolęd?) Chór śpiewał głównie po łacinie a młodzi bardzo ładnie grali:) 

I znowu wyszło słońce... wspinamy się na Zamek św. Jerzego

Inny widok na Lizbonę

i małe domeczki

niczym pocztówka

Nad przepaścią! A tak naprawdę, bardzo pomysłowe przejście do windy,  która służy starszym osobom i chroni przed całodzienną wspinaczką do góry i na dół:)

Łuk triumfalny na końcu Rua Augusta

Katedra Se w nocnym wydaniu

Dworzec Oriente (Gare do Oriente). Szkieletowe zadaszenie robi wrażenie...

Nie mogłam się napatrzeć! Właśnie stąd pojechałyśmy do Faro:)

Jedno jest pewne. Do Lizbony muszę wrócić.

Spodobał Ci się ten post? Polub nas na Facebooku i bądź na bieżąco!:) Niebawem ciąg dalszy!