Repubblica di San Marino

W San Marino byłam już drugi raz. W tamtym roku byliśmy z Maćkiem na 3-go września, czyli w święto niepodległości Republiki. Było nam wprawdzie dane popatrzeć na barwny pochód królewskiego orszaku -  średniowieczną maskaradę przez stolicę. To jednak na tyle, jeśli chodziło o nasze szczęście tamtego dnia. Nagle się rozpadało, ściemniło... Potem nadeszła burza, aż w końcu zapadł taki mrok, że widoczność spadła do zera. Wiało, grzmiało, lało. Miałam dodatkowo stan podgorączkowy, który wzmagał nieprzyjemne odczucia a pomimo bluzy z kapturem, trzęsłam się zimna. W sumie nie widziałam żadnych zamków i baszt.  Zostały one w spektakularny sposób zasłonięte przez ścianę z mgły. Dość pechowo. Dlatego właśnie, tym razem także postanowiliśmy wybrać się do Republiki, a głównym kryterium w doborze dnia stała się pogoda. Śledziłam ją codziennie, niemal po kilka razy, aż w końcu Maciek dostał wolne w pracy i mogliśmy jechać. Trafiliśmy idealnie! Ciepło, słonecznie - w sam raz :) A że wrzesień, to i mniej turystów, spokojniej, ciszej... I teraz śmiało mogę powiedzieć, że jestem tym malutkim uroczym krajem zachwycona (choć oczywiście wtedy ta cała magiczna aura też coś w sobie miała, głęboko wryła się w pamięć)! Po zachodzie słońca udaliśmy się dalej, do naszej kolejnej destynacji - włoskiego San Leo. Tam zostałam zaproszona na przepyszną kolację. Wyjazd, co prawda jednodniowy, udał się wspaniale:) Zapraszam na poniższą fotorelację, a kto nie był nigdy w San Marino - to naprawdę polecam!  

Barwy narodowe malutkiej republiki, w San Marino mieszka niecałe 32 tys. mieszkańców

 lokalizacja

Kolejka linowa na górę - rok temu też jakoś mnie ominęła ;)

Wjeżdżamy i podziwiamy dachy!

Panorama okolicy, na horyzoncie Adriatyk!

Czas zobaczyć Trzy wieże San Marino - ostatnim razem ukryte za mgłą... Znajdują się one na trzech szczytach góry Monte Titano. Ich wizerunek można odnaleźć na herbie miasta.

Wieża zamku La Rocca o Guaita. Powstała w XI wieku. Służyła niegdyś jako więzienie.

Na wieżach twierdzy strasznie mi się podobało, gdyż rozpościerały się stamtąd wspaniałe widoki!

Druga wieża - La Cesta o Fratta - w tle widać też trzecią wieżę:

 z moim kochanym Współpodróżnikiem :)

kranik dla spragnionych lub brudnawych ;)

Wzdłuż murów kierujemy się na kolejną wieżę

Wieża Cesta została zbudowana w XIII wieku, na najwyższym szczycie góry Monte Titano

A to chyba moje ulubione wspomnienie

Wewnątrz drugiej wieży znajduje się muzeum św. Maryna

W 2008 roku historyczne centrum San Marino zostało wraz z Monte Titano wpisano na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

piękne mury miejskie pnące się po zboczu

Spacerujemy po stolicy,  w której mieszka jedynie 4,5 tys. ludzi

tu też znajduje się cała masa wąskich uliczek i urokliwych zakątków

Widok z Piazza della Libertà

I zachód słońca, który był wisienką na torcie tego uroczego dnia :)

Ratusz Palazzo Pubblico, siedziba rządu republiki. Został zbudowany w stylu gotyckim pod koniec XIV w. w miejscu wcześniejszego domu rajców.

Co ciekawe, na placu wolności trwały akurat przygotowania do wesela :) Elegancko nakryte stoły, romantyczny zachód słońca no i samo miejsce... para młoda musiała mieć piękną uroczystość :)

idziemy dalej :) pomału w stronę parkingu

To jest dopiero świetny pomysł! Restauracja - wejście z drugiej strony, stoliczki zapewne wewnątrz też jakieś są, ale te cztery na balkonikach, każdy na swoim to strzał w dziesiątkę! 

Trzy wieże - herb San Marino

Przenosimy się do San Leo.  Stara zabytkowa twierdza sprawuje pieczę nad małym włoskim miasteczkiem.

Byliśmy już mocno głodni - po wrażeniach z San Marino

A jak kolacja to i wino! Czerwone, wytrawne, domowe :)

A na przystawkę wyśmienite, twarde sery pecorino, podawane z miodem i dżemem! Istna rewelacja!

Maciek zamówił makaron al ragu :)

Ja skusiłam się na makaron z pomidorami, cukinią i salsicią :)

Twierdza w San Leo

Teraz, po stworzeniu posta, kiedy obejrzałam po raz kolejny te wszystkie zdjęcia, to jeszcze bardziej zatęskniłam za tymi miejscami!:) Wyprawa jak marzenie!